VR-Experience Sovjet Ereveld - Draaidag 1

The making of: Vladimir Botenko

In Leusden liggen 865 soldaten. Wie ze waren en waar ze precies vandaan kwamen was niet bekend.

Dat raakte journalist Remco Reiding. Hij begon dertig jaar geleden met het linken van overleden soldaten aan hun familie in voormalig Sovjet gebied. Zo ontstond de Sovjet Ereveld Experience in Leusden.

In de experience word het verhaal Vladimir Botenko vertelt. Door middel van een VR-bril kijkt de bezoeker door de ogen van Vladimir en ondervindt zelf hoe het leven van de soldaat was. Een bijzonder project vanwege het vergeten verhaal, maar niet in de minste plaats ook omdat het technische hoogstandjes en flinke praktische uitdagingen bevat.

Op deze pagina geven we je een kijkje achter de schermen.

De voorbereiding van zo'n grote VR-productie vergt tijd, energie en veel creatief denkwerk. Er zijn veel technische uitdagingen waar vooraf goed over nagedacht moet worden. Tussen de start van het project en de eerste opnamedag zit maar liefst anderhalf jaar!

Loopgraven bouwen

De eerste scene die we schoten was gelijk een bijzondere: in een loopgraaf. Maar waar vind je tegenwoordig een loopgraaf? Het moet er in de film uitzien alsof het op het slagveld ligt. Veel loopgraven die nog over zijn als historisch erfgoed zijn netjes bewaard en opgeknapt. Dat is mooi voor de bezoeker, maar voor de film niet: je ziet gelijk dat dit niet ‘echt’ is. De oplossing: we bouwen ons eigen loopgraaf.

Een loopgraaf in een achtertuin

Een bekende van Rico liet een huis bouwen in Kootwijkerbroek. Wij mochten in zijn achtertuin de loopgraaf graven want de tuin ging een paar week later toch helemaal overhoop.

Een paar week voor de draaidag trokken we onze kaplaarzen aan en begonnen we met het maken van de loopgraaf. Wat in de pre-productie hebben uitgetekend mochten we nu in het echt namaken. Met behulp van een lokale hovenier groeven we de loopgraaf uit, drukten we de houten palen de grond in en timmerden we planken tegen de zijkant aan. 

Om de zijkanten te verstevingen en de loopgraaf niet in te laten zakken maken we gebruik van stalen rijplaten die je vaak op de bouw vind. Met deze machines en tools was het goed te doen, een groot verschil met tachtig jaar geleden.

Het water komt omhoog

Toen we de volgende dag terugkwamen stond de loopgraaf er nog goed bij. Geen verzakkingen of ingestorte delen. We hadden echter wel een ander probleen, er stond zo'n 60 centimeter water in de loopgraaf. Het grondwater was omhoog gekomen. Daar haden we geen rekening mee gehouden.

Met behulp van dompelpompen kregen we de loopgraaf gelukkig snel weer leeg. De bodem was nu wel een grote modderbende. Hiervoor hebben we grote boomstammen gebruikt met daarover de loopplanken. De voeten bleven dus enigsinds droog en het grondwater wat weer terugliep hadden we onder controle.

De draaidag

Al om 07:00 uur stonden we paraat om de voorbereidingen te treffen. Terwijl wij bezig waren met het klaarzetten van alle techniek arriveerden rond 8 uur de visagisten, special effects-artiesten, de setdressers en onze wapenexpert.

De setdresser had een cruciale taak: zorgen dat elk detail historisch klopte. Elk object op de set, van drinkbekers tot uniformknopen, moest uit de juiste tijdsperiode komen. Ondertussen zetten wij de laatste puntjes op de i. Met een mix van vuur, rook en modder gaven we het houtwerk een verweerde, doorleefde uitstraling. Het moest lijken alsof het er al jaren stond.

Op de achtergrond werden de explosieveffecten zorgvuldig voorbereid. Elke vonk en knal moest kloppen én veilig zijn. De wapens werden gecontroleerd, geladen met losse flodders.

Rond 09:00 uur arriveerden de acteurs en figuranten. Iedereen ging direct door naar de visagie, waar grime en wondprotheses hun werk deden. In een mum van tijd waren de gezichten veranderd in die van vermoeide soldaten, met modder in de plooi en oorlog in de blik.
Onze wapenexpert gaf de acteurs een uitgebreide briefing over het hanteren ervan, realistisch én verantwoord.

Een uur later begonnen we met de eerste doorloop van scène 1. Voor elke scène hadden we ongeveer anderhalf uur ingepland: voldoende tijd voor een doorloop, kleine regieaanpassingen en uiteindelijk de opname. De scènes zelf duurden gemiddeld 1 tot 2 minuten.

De sfeer op de set was goed, niet iedereen hoefde elke scene te spelen en ondertussen waren er ook tientallen mensen af gekomen op de explosies en geweerschoten die ze hoorde.

Om 17:00 was het een wrap! De zon ging al langzaam onder, wij zaten onder de modder en de geur van kruit zat in onze kleren. Een mooie en indrukwekkende eerste draaidag zat erop!